Kediler “Pisi Pisi” Sözünü Neden Duyar Duymaz Tepki Verir?
Evde sessizlik hakimken birden “pisi pisi” diye sesleniyorsunuz ve... Hop! Kediniz aniden kulaklarını dikiyor, gözlerini dikip sizi izliyor ya da bir anda koşarak geliyor. Peki ama neden?
Bu basit görünen seslenme şekli aslında kedilerin doğal davranışlarıyla birebir örtüşen bir frekans içeriyor. İşin içinde sadece alışkanlık değil, evrimsel içgüdüler de var!
Kedilerin İşitme Duyusu Hayranlık Uyandırıyor
Kediler, hayvanlar dünyasının en gelişmiş işitme duyularından birine sahip. İnsanların duyabildiği ses aralığı yaklaşık 9.3 oktav iken, kediler bu aralığı 10.5 oktava kadar çıkarabiliyor. Yani kediniz, sizin duymadığınız birçok sesi çok net duyabiliyor.
Kediler 64.000 Hz’e kadar çıkan yüksek frekanslı sesleri algılayabiliyorlar. Bu özellik, özellikle doğada avlanırken fare gibi küçük hayvanların çıkardığı en ince sesleri bile fark etmelerini sağlıyor.
“Pisi Pisi” Sesi Onlar İçin Ne İfade Ediyor?
“Pisi pisi” sesi; kısa, kesikli ve tiz bir frekans içeriyor. Bu ses, doğada kuru yaprakların arasında kıpırdayan bir kemirgenin çıkardığı seslerle benzerlik taşıyor. Ayrıca cırcır böceklerinin ötüşü gibi dikkat çekici, yüksek frekanslı doğa seslerini de çağrıştırıyor.
Bu yüzden “pisi pisi” dediğinizde, kedinin beyni “av olabilir!” sinyali alıyor. Tepkisi sevgiyle değil, içgüdüsel bir merak ve dikkat haliyle başlıyor.
Tüm Kediler Tepki Verir mi?
Hayır. Her kedinin tepkisi farklıdır. Genç, sağlıklı kediler bu tür seslere anında yanıt verirken, yaşlı kediler zamanla işitme yetilerini kaybedebilir. Bu da onların bu tip seslere daha az tepki göstermesine neden olur.
Kedi davranış uzmanı Ingrid Johnson, yaşlı kedilerin daha az duyduğu için bazı stres kaynaklarından da uzaklaştığını ve hatta daha cesur hale gelebildiklerini ifade ediyor.
Yüksek Seslere Dikkat!
Kediler seslere karşı hem duyarlıdır hem de seçicidir. Yüksek ve beklenmedik sesler onları korkutabilir. Bu nedenle “pisi pisi” gibi dikkat çekici ama nazik tonlar, onlarla iletişimde en etkili yöntemlerden biridir.
