Çünkü karşısındaki kadın, sadece bir sevgili değil, hayatın ta kendisiydi.
Funda…
Gözlerinde kaybolunan o sakin deniz, sesiyle huzur veren bir melodi gibiydi. Günler geçtikçe anladı Gökhan, bu bir rastlantı değil; kaderin yazdığı bir hikâyeydi. Her tebessüm, her dokunuş, kalbindeki boşlukları tamamlıyordu.
Onunlayken zaman yavaşlıyor, dünya sadece ikisine ait oluyordu. Ne kalabalıklar, ne koşuşturmalar… Yalnızca bir “sen” vardı ve bir “ben”. Ama artık bu iki kelime bir araya gelip tek bir cümle olmalıydı.
İşte o cümle, şimdi burada…
Funda… Sonsuzum…
Bu yola seninle devam etmek istiyorum. Ne olursa olsun, elini tutup arkama bakmadan yürümek… Sevinçte ortak, hüzünde omuz olmak… Hayatın ne getireceğini bilmesem de, tek bildiğim var: Seninle her şey mümkün.
Benimle evlenir misin?
— Gökhan